Durny Szczyt (Pyšný štít) 2625 m n.p.m. – Prawy filar wschodniej ściany (V UIAA) 6-8h

Sprzęt: Lina 2 x 60m, koniecznie młotek i haki, friendy , zestaw kości, expresy z długimi pętlami.
Podejście: Samochód zostawiamy na parkingu u wylotu Doliny Kieżmarskiej, skąd w 1,5 – 2h dochodzimy do schroniska nad Zielonym Stawem. Dalej przez dolinę Dziką kierujemy się do Miedzianej Kotliny (podejście pod ścianę ok.1,5h). Należy uważać na ostatnim etapie podejścia, ponieważ musimy przekroczyć wieczny śnieg zalegający kotlinę i pokonać szczelinę brzeżną, która w niektórych miejscach zieje sporą pustką.
Zejście: Ze szczytu kierujemy się w stronę Durnej igły, gdzie przez przełęcz Pawlikowskiego schodzimy na stronę doliny Dzikiej. Początkowo żlebem, następnie obchodząc spiętrzenie żlebu po lewej stronie, znowu żlebem. Na końcu czeka nas zjazd ok. 30m przez dwa mokre progi skalne(na tą chwilę już obity :-)) a następnie poprzez płyty podejściowe schodzimy do miejsca skąd rozpoczęliśmy swoją wspinaczkę. (uwaga przy zejściu, dość powietrznie i miejscami rajbungowo)

Opis drogi: (wg. Jancia) Wycena u WHP V, my odczuliśmy jeden wyciąg jako mocniejszy niż V, ale nie wiemy czy czegoś nie pod….liśmy. Droga ma ponad 400 m deniwelacji od miejsca w którym się związaliśmy. Wyciągów (nie liczyliśmy) 8-9 na sztywno i trochę terenu pod szczytem z lotną.
Wspinałem się po ładniejszych drogach. Ta jest z tych „przygodowych”, trzeba się zastanawiać jak szli pierwsi zdobywcy, nie ma na niej ani jednego stałego haka i inne atrakcje związane z niechodzonymi i słabo opisanymi drogami ;).
Droga nie jest brzydka czy parchata, taka … specyficzna jest :). Wymaga jednak obycia w w niechodzonym terenie i w spietrzeniu filara szukania drogi „jakby szedł Stanisławski” :).

Podejście przez „Śnieżnik” pod Nasz filar

Płyty podejściowe pod spiętrzenie filara (ok. 120-150m)

Widok z Piku na schronisko nad Zielonym Stawem.

Ekipa na Grani Wideł