Staroleśny Szczyt / Klimkowym Żlebem (2 492 m.) / (III+ UIAA)  3-4h

Data I przejścia zimowego: 29.04.1934r. / Autorzy przejścia: A. Roth i K. Schimke

Sprzęt: lina 2x 50m, 5 ekspresów + mechaniki, pętle. Kilka cienkich haków może się przydać, tak samo jak śruby do traw lub buldogi. Generalnie stanowiska są na drodze wg. shcematu , ale są dosyć leciwe i konieczne jest sprawdzanie ich stanu przed użyciem !!!

Podejście: Ze schroniska Zbójnicka Chata szlakiem w kierunku Rohatki i pod ścianę i wylot żlebu. Czas ok. 1h

Zejście: Drogą podejścia, wykonując 4 zjazdy (lina 50m) lub 3 zjazdy w przypadku liny 60m

Schemat drogi po przejściu . Autor zdjęcia: Krzysztof Tomoń

Autor foto 1: Andrzej Marcisz

Autor foto 2: Krzysztof Tomoń

Opis drogi:    Mistrz WHP podaje że ściana ma ok. 400m wysokości. Planując wycieczkę ze schroniska, mamy do pokonania zatem 532m deniwelacji (czyli dosyć lajtowo).

Jeżeli zaś planujemy wycieczkę ze Starego Smokowca, musimy pokonać zdecydowanie więcej metrów do góry (prawie 1500m deniwelacji). Myślę że w miesiącach marzec-kwiecień jest to jak najbardziej realne (zakładając jeszcze podejście na nartach, to może być wręcz wymarzona wycieczka). Narty zostawiamy pod ścianą a potem krótkie podejście do „Generała” i na dół w pół godzinki :-)). Przypominam również że żleb jest bardzo kruchy. Widać to zwłaszcza w przewieszonej nyży, gdzie ilość wiszących wampirów i sypiącego się żwiru na śnieg straszy skutecznie.

Kolejna uwaga dotyczy warunków lawinowych. Należy pamiętać że słońca ten żleb nie widzi, zatem przetwarzanie śniegu trwa znacznie dłużej. Mało tego, przy przeważających wiatrach zachodnich, mogą odkładać się w nim spore depozyty. W połączeniu z podcięciem progiem, ostatnich łatwiejszych 80 metrów –  daje mieszankę wybuchową (można wyjechać z górą, „będąc już w ogródku” czyli łatwym terenie.).

Górna część trudności

Pierwszy odcinek żlebu to stromy śnieg, bez większych problemów. Podchodzimy pod pierwszy próg (po prawej wąski wylodzony kominek) gdzie zakładamy stanowisko z lewej strony (dwa camy). Pokonujemy kominek i szukamy stanowiska w łatwiejszym terenie, w lewym ograniczeniu żlebu. Kolejny wyciąg jest podobny, wylodzoną depresją z prawej strony kierujemy się na otwarte pola i znowu szukamy stanu po lewej stronie.

Mikstowy odcinek 3 wyciąg

3 wyciąg wspinaczkowy pokonuje trochę mikstu i dochodzi do śnieżnej depresji doprowadzającej pod nyżę. W nyży mamy bardzo wygodny stan (wycior i dobity przez nas tytanal) Tak na marginesie, ktoś zjeżdzając zostawił kostkę, która mu chyba wypadła podczas zjazdu bo wisi luźno :-/). Ważna uwaga: przy korzystnych warunkach, po prawej stronie 3 wyciągu tworzy się mały lodospad. Podczas naszego przejścia było sa mało lodu, żeby bezpiecznie tamtędy przejść.

Dojście do nyży

Kluczowy 4 wyciąg prowadzi po wodnym, twardym lodzie do nyży, gdzie mamy dwie opcje:

1. Andrzej szedł do samej góry pod okap, gdzie trawersował lekko się obniżając (miał za to asekurację ze skały)
2. Ja odbiłem w trawers wcześniej w rodzaj wąskiego zachodu, prowadzącego w prawo na przełamanie (dość krucho i słabo z asekuracją).

Na przełamaniu stara pętla asekuracyjna i łatwiejszy teren (bardzo dobrze wylodzony, ale już firnowato -lodowy). Prowadzący musi pamiętać o umiejętnym prowadzeniu liny, bo szczeliny na przełamaniu nie wybaczają błędów. Stanowisko jest po lewej stronie. Może się okazać dużą sztuką dociągnięcie tam bez dużego tarcia, dlatego po prawej stronie również jest opcja na założenie stanu (duży blok).

Ostatni odcinek to stromy żleb śnieżny wyprowadzający na Klimkowe Wrótka. (po drodze pętla na bloku po lewej stronie). Na przełączce można zostawić plecaki i łatwo w „kilka chwil” :-), dostać się na szczyt.

Reasumując, bardzo ładna wycieczka taternicka, najłatwiejsza opcja dostania się na Staroleśny z doliny Staroleśnej. Będę się powtarzał, ale teraz połączyłbym ją zdecydowanie z wycieczką skiturową :-).

Panorama z piku